O pleno da Sala do social do Tribunal Superior de Xustiza de Madrid, reunido o día 18 de marzo de 2024, rexeitou declarar fixos a tres empregados públicos vinculados a distintas administracións, os cales recorreran en suplicación para o recoñecemento dos seus dereitos laborais, en virtude do disposto pola sentenza do Tribunal de Xustiza da Unión Europea do 22 de febreiro de 2024. Na citada sentenza, o TJUE sinalou como posible solución á contratación fraudulenta de traballadores temporais por parte das Administracións Públicas, a súa conversión en fixos.

No que se refire ao primeiro caso, o TSJ de Madrid estimou parcialmente o recurso exposto por unha empregada interina da Axencia Madrileña de Atención Social da Comunidad de Madrid, declarando a súa condición de indefinida non fixa desde o ano 2010, debido ás irregularidades cometidas na súa contratación.

No segundo caso, unha traballadora da Consellería de Presidencia da Comunidad de Madrid solicitaba ser recoñecida como empregada fixa de persoal despois de anos de servizos intermitentes, alegando un uso indebido de contratos temporais. Con todo, o tribunal desestimou a súa petición ao considerar que non se puido demostrar abuso por parte do empregador.

No terceiro caso, a solicitude dun empregado da Universidade Nacional de Educación a Distancia (UNED), que reclamaba a súa consideración como fixo, foi rexeitada polo tribunal. Cabe sinalar que este traballador xa tiña recoñecida a súa condición de indefinido non fixo.

A pesar destas decisións, tomadas de forma maioritaria polo Pleno do TSJ, varios maxistrados emitiron votos particulares a favor de declarar a fijeza das citadas contratacións, sinalando que se trata de contratos dunha duración anormalmente longa e que a falta de medidas para sancionar o incumprimento da normativa laboral por parte dos empregadores xustifica a fijeza dos traballadores. Neste sentido argumentaron que, en casos nos que existen empregados que, sen superar procesos selectivos, prestan servizos para a Administración durante moitos anos de forma continuada ou mediante a concatenación de contratos, resulta difícil defender que os mesmos “non demostrasen capacidade para o seu traballo tras todos eses anos de servizos, en ocasións en postos técnicos ou de responsabilidade”.